سلام آقای رئیس جمهور!
از ابراهیم رها
«بخوان به نام گل سرخ در صحاری شب/که باغ ها همه بیدار و بارور گردند»
دیدی برادر؟ بچه ها کتک خوردند. بچه ها دستگیر شدند. بچه ها گلوله
خوردند. بچه ها مردند. میرحسین، آقای رئیس جمهور، برادر، پس شب آفتابی
کجاست؟
یادت می آید برادر، انتخابات نزدیک بود و ما سبز شده بودیم، آن
روزها هنوز هر سبزی جرم نبود برادر. سبزینه جرم نبود. خیار رم نبود! و
کلروفیل معنای فحش ناموسی نمی داد!
آری اینچنین بود برادر که مردم رفتند پای صندوق های رای و
صندوقدار، طنزهای مرا نخوانده می خندید و ما نمی دانستیم روزی از خنده او
گریمان خواهد گرفت برادر.
آری اینچنین شد برادر که رای ها را با سیستم راگیری کردان شمردند.
صندوق ها را خزان زد اما ما سبز ماندیم در روزهایی که بخشنامه کردند که
تره و جعفری هم باید سه رنگ برویند و نعناع و پونه هم سر از اوین
درآوردند!
آری اینچنین است برادر که این روزها وقتی در خیابان راه می رویم از
هر دو نفر، یکی باتوم دارد و سپر دارد و کلاه خود دارد و کسی اگر به دوستی
بگوید دلت سبز، می برندش تا اعتراف کند خودش یک پا رژیم صهیونیستی است!
برادر، میرحسین، آقای رئیس جمهور! تو بیانیه دادی، خاتمی بیانیه
داد، کروبی بیانیه داد، آیت الله طاهری بیانیه داد، آیت الله صانعی بیانیه
داد، محققین و مدرسین حوزه علمیه قم بیانیه دادند و مردم ... بیانیه
هایشان را صفحه به صفحه زیر باتوم ضربه به ضربه خواندند و ... «بخوان به
نام گل سرخ در صحاری شب»
گمان می کنم سال بعد اعلام کنند بهار سبز یک فصل سرسپرده و عامل
بیگانه و جاسوس است. بیخود می کند هر درختی که بخواهد سبز شود. بعد هم
زمستان را تمدید دوره می کنند! ما هم می رویم کوه و در برف سرود می خوانیم
پس تو هم «بخوان به نام گل سرخ در صحاری شب» می دانی آقای رئیس جمهور،
میرحسین، برادر! تاریخ ما می گوید ما اگر زورمان به سلطان «محمود» ها نرسد
می رویم شاهنامه می نویسیم. این را از فردوسی بپرس و شاهنامه را بخوان،
«بخوان به نام گل سرخ در صحاری شب»
