باب گزيده اى از نامه هاى مولاى ما اميرالمؤ منين (عليه السلام ) به دشمنان و كارگزارانش درشهرها نامه شماره : 1 و من كتاب له ع إ لى اءَهْلِ اَلْكُوفَةِ عِنْدَ مَسِيرِهِ مِنَ اءلْمَدِينَةٍ إ لَى اءلْبصْرةِ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به مردم كوفه هنگام حركتش از مدينه به بصره . نامه شماره : 2 و من كتاب له ع إ لَيهِمْ بَعْدَ فَتْحِ اءلْبَصْرةِ: نامه اى از آن حضرت (ع ) پس از فتح بصره به مردم كوفه نوشته است . نامه شماره : 3 من كتاب له ع كَتَبَهُ لِشُرَيْحِ بْنِ اءلْحارِثِ قاضِيهِ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به قاضى اش شريح بن الحارث . نامه شماره : 4 و من كتاب له ع إ لى بعض اءمراء جيشه : نامه اى از آن حضرت (ع ) به يكى از فرماندهان سپاهش نامه شماره : 5 و من كتاب له ع إ لى اءشعث بن قيس و هو عامل اءذربيجان : نامه اى از آن حضرت (ع ) كه به اشعث بن قيس ،عامل خود در آذربايجان نوشته است . نامه شماره : 6 و من كتاب له ع إ لى معاوية : نامه اى از آن حضرت (ع ) به معاويه نامه شماره : 7 و من كتاب منه ع إ لَيْهِ اءَيْضا: نامه اى ديگر از آن حضرت (ع ) به معاويه : نامه شماره : 8 و من كتاب له ع إ لى جَرِيرِ بْنِ عَبْدِ اللّهِ البَجَلِىٍّّ لَمَا اءَرْسَلَهُ إ لى مُعاوِيَةَ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به جرير بن عبد الله البجلى هنگامى كه او را نزد معاويه فرستادهبود:((1)) نامه شماره : 9 و من كتاب له ع إ لى مُعاوِيَة : از نامه آن حضرت (ع ) به معاويه : نامه شماره : 10 و من كتاب له ع إ ليْهِ اءَيْضَا: از نامه آن حضرت (ع ) به معاويه : نامه شماره : 11 و من وصية له ع وصَى بِها جَيْشا بَعَثَهُ إ لَى الْعَدُوِّ: سفارشى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه سپاهى بر سر دشمن مى فرستاد: نامه شماره : 12 و من وصية له ع لِمَعْقلِ بْنِ قَيْسٍ الرَّياحِىٍِّّ حِينَ اءَنْفَذَهُ إ لَى الشامِ فِي ثَلاثَةِ آلافٍ مُقَدِّمَةً لَهُ: سفارشى از آن حضرت (ع ) به معقل بن قيس الرياحى فرمود، آنگاه كه او را به سه هزارسپاهى بر مقدمه به شام مى فرستاد: نامه شماره : 13 و من كتاب له ع إ لى اءَمِيرَيْنِ مِنْ اءُمَراءِ جَيْشِهِ: از نامه آن حضرت (ع ) به دو تن از اميران لشكرش : نامه شماره : 14 و من وصية له ع لِعَسْكَرِهِ قَبْلَ لِقاءِ الْعَدُوُّ بِصِفَّينَ: سفارشى از آن حضرت (ع ) به سپاهش پيش از ديدار با دشمن در صفين : نامه شماره : 15 و كان ع يقول إ ذَا لَقِىٍَّ الْعَدُوَّ مُحاربا: هنگامى كه آن حضرت (عليه السلام ) به عزم جنگ ، با دشمن روبرو مى شد چنين مى فرمود: نامه شماره : 16 و كان يقول ع لا صْحابِهِ عِنْدَ الْحَرْبِ: هنگام جنگ به ياران خود مى فرمود: نامه شماره : 17 و من كتاب له ع إ لى مُعاوِيَةَ جَوابا عَنْ كِتابٍ مِنْهُ إ لَيْهِ: از نامه آن حضرت (ع ) در پاسخ نامه معاويه : نامه شماره : 18 و من كتاب له ع إ لى عَبْدِاللّهِ بْنِ عَبَاسٍ وَ هُوَ عامِلُهُ عَلَى الْبَصْرَةِ: از نامه آن حضرت (ع ) به ابن عباس ، عامل او در بصره : نامه شماره : 19 و من كتاب له ع إ لى بَعْضِ عُمّالِهِ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به يكى از عاملانش : نامه شماره : 20 و من كتاب له ع إ لى زِيادِ بْنِ اءَبِيهِ وَ هُوَ خَلِيفَةُ عامِلِهِ عَبْدِ اللّهِ بْنِ عَبَاسٍ عَلَى الْبَصْرَةِ وَعَبْدُاللّهِ عامِلُ اءَميرِالْمؤ مِنِينَ ع يَوْمَئِذٍ عَلَيْها وَ عَلى كُوَرِ الا هْوازِ وَ فارِسَ وَ كِرْمانَ: از نامه آن حضرت (ع ) اين نامه را به زياد بن ابيه ((11)) نوشته است كه از سوى عبد اللهبن عباس بر بصره فرمان مى راند وابن عباس خود از جانب على (ع ) فرمانروايى اهواز وفارس و كرمان را داشت : نامه شماره : 21 و من كتاب له ع إ لَيْهِ اءَيضا: نامه اي از آن حضرت (ع( نيز به زياد نامه شماره : 22 و من كتاب له ع إ لى عَبْدِ اللّهِ بْنِ الْعَبَاسِ، وَ كانَ ابْنُ عَبَاسٍ يَقُولُ: مَا انْتَفَعْتُ بِكَلامٍ بَعْدَكَلامِ رَسُولِ اللَهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ كَانْتِفاعِي بِهذَا الْكَلام : نامه اى از آن حضرت (ع ) اين نامه را به ابن عباس نوشته و او مى گفت كه پس از سخنرسول الله (ص ) از هيچ سخنى بدين پايه سود نبرده ام : نامه شماره : 23 و من كلام له ع قالَهُ قُبَيْلَ مَوْتِهِ عَلى سَبِيلِ الْوَصيَّةِ لَمَا ضَرَبَهُ ابْنُ مُلْجَمٍ لَعَنَهُ اللّهُ: سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه ابن ملجم ، لعنة الله عليه ، او را ضربت زد، كمى پيش ازوفاتش اين وصيت را بيان فرمود: نامه شماره : 24 و من وصية له ع بِما يُعْمَلْ فِي اءَمْوالِهِ كَتَبَها بَعْدَ مُنْصَرفِهِ مِنْ صِفَّينَ: وصيتى از آن حضرت (ع ) كه پس از او با اموالش چه كنند. آن را هنگامى كه از صفين باز مىگشت نوشته است : نامه شماره : 25 تُبُها لِمَنْ يَسْتَعْمِلْهُ عَلَى الصَّدَقاتِ، وَ إ نَّما ذَكَرْنا هُنا جُمَلا مِنْها لِيُعْلَمَ بِها اءَنَّهُ عَلَيْهِ السَّلامُ كانَ يُقيمُ عِمادَ الْحَقِّ وَ يَشْرَعُ اءَمْثِلَةَ الْعَدْلِ فِي صَغِيرِ الاُمورِ وَ كَبِيرِها، وَ دَقِيقِها وَ جَلِيلها: سفارشى از آن حضرت (ع ) آن را براى كسى مى نوشت كه به گرفتن زكاتش مى فرستاد.جمله هايى از آن را در اينجامى آوريم تا همگان بدانند كه على (ع ) ستون حق را برپاى مى داشتو نشانه هاى عدالت را در كارهاى خرد و كلان و كلى و جزئى آشكار مى نمود: نامه شماره : 26 و من عهد له ع إ لى بَعْضِ عُمّالِهِ، وَ قَدْ بَعَثَهُ عَلَى الصَّدَقَةِ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به يكى از كارگزاران خود هنگامى كه او را براى گردآورى زكاتفرستاد: نامه شماره : 27 و من عهد له ع إ لى مُحَمَّدِ بْنِ اءَبِي بَكْرٍ رَضِىٍَّ اللّهُ عَنْهُ حينَ قَلَّدَهُ مصْرَ: عهدنامه اى از آن حضرت به محمد بن ابى بكر((14)) هنگامى كه او را حكومت مصر داد: نامه شماره : 28 و من كتاب له ع إ لى مُعاوِيَةَ جَوابا وَ هُوَ مِنْ مَحاسِنِ الْكُتُبِ: نامه اى از آن حضرت (ع ) در پاسخ معاويه و اين از بهترين نامه هاى امام (ع ) است : نامه شماره : 29 و من كتاب له ع إ لى اءَهْلِ الْبَصْرَةِ: از نامه آن حضرت (ع ) به مردم بصره : نامه شماره : 30 و من كتاب له ع إ لى مُعاوِيَةَ: از نامه آن حضرت (ع ) به معاويه : نامه شماره : 31 و من وصية له ع لِلْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ، ع ، كَتَبَها إ لَيْهِ بِحاضِرِينَ مُنْصَرِفا مِنْ صِفِّينَ: از وصيت آن حضرت (ع ) به حسن بن على (عليهما السلام ) در آن هنگام كه از صفين بازمى گشتدر ((حاضرين )) نوشته است : نامه شماره : 32 و من كتاب له ع إ لى مُعاوِيَةَ: از نامه آن حضرت (ع ) به معاويه نامه شماره : 33 و من كتاب له ع إ لى قُثَمِ بْنِ اءلْعَبَاسِ وَ هُوَ عامِلُهُ عَلى مَكَّةَ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به قثم بن عباس ، عامل خود در مكّه نامه شماره : 34 و من كتاب له ع إ لى مُحَمَّدِ بْنِ اءَبِي بَكْرٍ لَمّا بَلَغَهُ تَوَجُّدُهُ مِنْ عَزْلِهِ بِالاْ شتَرِ عَنْ مِصَر ثُمَّتُوُفَّي اءلاَشْتَرُ فِي تَوَجُّهِهِ إ لى مِصْرَ قَبْلَ وُصُولِهِ إِلَيْها: نامه اى از آن حضرت (ع ) به محمد بن ابى ابكر، هنگامى كه از دلتنگى او به سبب عزلش ازمصر و جانشينى مالك اشتر خبر يافت و اشتر در راه پيش از رسيدنش به مصر وفات يافت . نامه شماره : 35 و من كتاب له ع إ لى عَبُدِ اللَهِ بْنِ اءلْعَبَاسِ بَعْدَ مَقْتَلِ مُحَمَّدِ بنِ اءَبِي بَكْرٍ بِمِصْرَ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به عبد الله بن عباس ، پس از كشته شدن محمد بن ابى بكر. نامه شماره : 36 و من كتاب له ع إ لى اءَخِيهِ عَقِيلِ بْنِ اءَبِي طالِبٍ فِي ذِكْرِ جَينشٍ اءَنفَذَهُ إِلى بَعْضِ اءلا عْداءِ وَهُوَ جَوابُ كِتابٍ كَتَبَهُ إ لَيْهِ عَقِيلْ: از نامه آن حضرت (ع ) به برادرش ، عقيل بن ابى طالب ، در ذكر سپاهى كه به جنگ يكى ازدشمنانش ((35)) فرستاده بود.اين نامه در پاسخ نامهعقيل : نامه شماره : 37 و من كتاب له ع إ لى مُعاوِيَةَ: از نامه آن حضرت (ع ) به معاويه نامه شماره : 38 و من كتاب له ع إ لى اءهْلِ مِصْرَ لَمَا وَلَى عَلَيْهِمُ اءلاَشْتَرَ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به مردم مصر هنگامى كه مالك اشتر (رحمه الله ) را بر آنان امارتداد. نامه شماره : 39 و من كتاب له ع إ لى عَمْرِ و بْنِ اءلْعاصِ: از نامه آن حضرت (ع ) به عمرو بن العاص نامه شماره : 40 و من كتاب له ع إ لى بَعْضِ عُمَالِهِ: از نامه آن حضرت (ع ) به يكى از كارگزارانش نامه شماره : 41 و من كتاب له ع إ لى عَبْدُاللّهِ بْنِ عَبّاس عامِلِهِبِبَصْرَه : نامه اى از آن حضرت (ع ) به عبدالله بن عباس فرماندارش در بصره نامه شماره : 42 و من كتاب له ع إ لى عُمَرَ بْنِ اءبِي سَلَمَةَ الْمَخْزُومِىٍَّّ وَ كانَ عامِلَهُ عَلَى اءلْبَحرَيْنِ، فَعَزَلَهُ، وَاءسْتَعْمَلَ اءنُّعْمانَ بْنَ عَجْلانَ اءلزُّرَقىٍَّّ مَكانَهُ: نامه آن حضرت (ع ) به عمر بن ابى سلمه مخزومى كهعامل آن حضرت در بحرين بود. او را عزل كرده و نعمان بن عجلان زرقى را به جاى اوبرگماشته است : نامه شماره : 43 و من كتاب له ع إ لى مصقلة بن هُبيرة الشّيباني و هو عامله على اءردشير خُرَة : نامه شماره : 43 از نامه آن حضرت (ع ) به مصقلة بن هبيره شيبانى كهعامل او در اردشير خره بود: نامه شماره : 44 و من كتاب له ع إ لى زِيادِ بْنِ اءَبِيهِ وَ قَدْ بَلَغَهُ اءَنَّ مُعاوِيَةَ كَتَبَ إِلَيْهِ يُرِيدُ خَدِيعَتَهُبِاسْتِلْحاقِهِ: از نامه آن حضرت (ع ) به زياد بن ابيه ((38)). معاويه نامه اى به زياد نوشته تا او رابفريبد و در نسب به خود ملحق سازد: نامه شماره : 45 و من كتاب له ع إ لى عُثْمانَ بْنِ حُنَيْفٍ اءلا نصارِي وَ هُوَ عامِلُهُ عَلَى الْبَصْرةِ وَ قَدْ بَلَغَهُ اءَنَّهُدُعِىٍَّ إ لى وَلِيمَةِ قَومٍ مِنْ اءَهْلِها، فَمَضى إ لَيْها: نامه اى از آن حضرت (ع ) به عثمان بن حنيف كهعامل او در بصره بود، وقتى كه شنيد به مهمانى قومى از مردم بصره دعوت شده و به آنجارفته است : نامه شماره : 46 و من كتاب له ع إ لى بَعْضِ عُمّالِهِ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به يكى از عمال خود: نامه شماره : 47 و من وصية له ع لِلْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ ع لَمَا ضَرَبَهُ ابْنُ مُلْجَمٍ لَعَنَهُ اللّهُ: وصيتى از آن حضرت (ع ) به حسن و حسين عليهما السلام هنگامى كه ابن ملجم (لعنه الله ) او راضربت زد: نامه شماره : 48 و من كتاب له ع إ لى مُعاوِيَةَ: از نامه آن حضرت (ع ) به معاويه : نامه شماره : 49 و من كتاب له ع إ لِى مُعاوِيَةَ اءَيْضا: نامه اى از آن حضرت (ع ) به معاويه نامه شماره : 50 و من كتاب له ع إ لى اءُمَرائه عَلَى الْجُيُوشِ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به فرماندهان لشكرها: نامه شماره : 51 و من كتاب له ع إ لى عُمّالِهِ عَلَى الْخَراجِ: نامه آن حضرت (ع ) به كارگزارانش در امر خراج : نامه شماره : 52 و من كتاب له ع إ لى اءُمَراء البِلادِ فِي مَعْنَى الصَّلاةِ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به امراى بلاد در باب اوقات نماز: نامه شماره : 53 و من عهدله ع كَتَبَهُ لِلا شْتَرِ النَّخِعِّي رَحِمَهُ اللّهُ لَمَا وَلاَهُ عَلى مِصْرَ وَ اءَعْمالِها حِينَ اضْطَرَبَاءَمْرُ اءَمِيرِها مُحَمَّدِ بْنِ اءَبِي بَكْرٍ، وَ هُوَ اءَطْوَلُ عَهْدٍ كَتَبَهُ وَ اءَجْمَعُهُ لِلْمَحاسِنِ: از فرمان او به مالك اشتر اين فرمان را براى مالك اشتر نخعى نوشت ، هنگامى كه او را امارتمصر و توابع آن داد. درآن هنگام كه كار بر محمد بن ابى بكر آشفته شده بود. اين فرماندرازترين فرمانهاست و از ديگر نامه هاى او محاسن بيشترى در بردارد: نامه شماره : 54 و من كتاب له ع إ لى طَلْحَةَ وَ اءلزُّبَيرِ، (مَعَ عِمْرانَ بْنِ اءلْحُصَيْنِ اءلْخُزاعِىٍَّّ)، ذَكَرَهُ اءَبُوجَعْفَرٍ اءلا سْكافِىٍُّّ فِي كِتابِ اءلْمَقاماتِ فِي مَناقِبِ اءَمِيرِاءل اءلْمُؤ مِنِينَ عَلَيهِ اءلسَّلامُ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به طلحه و زبير با عمران بن حصين خزاعى . آن را ابو جعفراسكافى در كتاب مقامات درمناقب اميرالمؤ منين (ع ) آورده است : نامه شماره : 55 و من كتاب له ع إ لى مُعاوِيَةَ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به معاويه نامه شماره : 56 و من وصية له ع وَصَى بِهِ شُرَيْحَ بْنَ هانِئ لَمَا جَعَلَهُ عَلى مُقَدَّمتِهِ إ لَى الشَامِ: وصيتى از آن حضرت (ع ) به شريح بن هانى ، هنگامى او را با مقدمه لشكر خود به شامفرستاد. نامه شماره : 57 و من كتاب له ع إ لى اءَهْلِ الْكُوفَةِ عِنْدَ مَسيِرِه مِنَ الْمَدِينَةِ إ لَى الْبَصْرَةِ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به مردم كوفه هنگامى كه از مدينه به بصره مى رفت : نامه شماره : 58 و من كتاب له ع كَتَبَهُ إ لى اءَهْلِ الا مْصارِ يَقْتَصُّ فِيهِ ما جَرى بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اءَهْلِ صِفَّينَ: از نامه آن حضرت (ع ) به مردم شهرها نوشته و در آن از آنچه ميان او و سپاه صفين گذشتهاست حكايت مى كند:. نامه شماره : 59 و من كتاب له ع إ لَى الاْ سْوَدِ بْنِ قُطْبَةَ صاحِبِ جُندِ حُلْوانَ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به اسود بن قطبه فرمانرواى حلوان ،: نامه شماره : 60 و من كتاب له ع إ لى العُمَالِ الذينَ يَطاءُ الجَيْشُ عَمَلَهُم : نامه اى از آن حضرت (ع ) به عاملانى كه لشكر از سرزمينهايشان مى گذرد: نامه شماره : 61 و من كتاب له ع إ لى كُمَيْلِ بْنِ زِيادٍ النَّخَعِىٍَّّ وَ هُوَ عامِلُهُ عَلى هِيتٍ، يُنْكِرُ عَلَيْهِ تَرْكَهُ دَفْعَ مَنْيَجْتازُ بِه مِنْ جَينْشِ الْعَدُوَّ طالِبا لِلْغارَةِ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به كميل بن زياد نخعى كهعامل او بر هيت بود. او را به سبب منع نكردن لشكر دشمن كه ازسرزمين او گذشته و به غارتمسلمانان رفته ، سرزنش مى كند: نامه شماره : 62 و من كتاب له ع إ لى اءَهْلِ مِصْرَ مَعَ مالِكِ الا شْتَرِ رَحِمَهُ اللّهُ لَمَا وَلاهُ إ مارَتَها: نامه اى از آن حضرت (ع ) به مردم مصر. ((اين نامه را با مالك اشتر هنگامى كه او را حكومتمصر داده بود فرستاد.)) نامه شماره : 63 و من كتاب له ع إ لى اءَبِي مُوسَى الا شْعَرِىٍِّّ، وَ هُوَ عامِلُهُ عَلَى الْكُوفَةِ، وَ قَدْ بَلَغَهُ عَنْهُتَثْبيطُهُ الناسَ عَنِ الْخُرُوج إ لَيهِ لَمَا نَدَبَهُمْ لِحَرْبِ اءَصْحابِ الْجَمَلِ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به ابو موسى اشعرى كهعامل او در كوفه بود. به امام خبر رسيد كه بدان هنگام كه مردم را به جنگ با اصحابجمل فرا مى خوانده ، ابوموسى ، كوفيان را از رفتن به جنگ باز مى داشته و به نشستن درخانه ترغيب مى كرده است : نامه شماره : 64 و من كتاب له ع إ لى مُعاوِيَةَ جَوابا عَنْ كِتابَه : نامه اى از آن حضرت (ع ) در پاسخ به معاويه : نامه شماره : 65 و من كتاب له ع إ لَيهِ اءيْضا: نامه اى از آن حضرت (ع ) نيز به معاويه : نامه شماره : 66 و من كتاب له ع إ لى عَبْدِ اللّهِ بْنِ الْعَبَاسِ، وَ قَدْ تَقَدَّمَ ذِكْرُهُ بِخِلافِ هذِهِ الرَّوايَةِ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به عبد الله بن عباس و پيش از اين روايت ديگرى از اين نامه راآورديم : نامه شماره : 67 و من كتاب له ع إ لى قُثَم بْنِ الْعَبَاسِ، وَ هُوَ عامِلُهُ عَلَى مَكَّةَ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به قثم بن عباس ، كهعامل او در مكه بود: نامه شماره : 68 و من كتاب له ع إ لى سَلْمانَ الْفارِسِي رَحِمَهُ اللّهُ قَبْلَ اءَيّامِ خِلافَتِهِ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به سلمان فارسى ، رحمه الله ، پيش از ايام خلافت او: نامه شماره : 69 و من كتاب له ع إ لَى الْحارِثِ الْهَمَداني : از نامه آن حضرت (ع ) به حارث همدانى : نامه شماره : 70 و من كتاب له ع إ لى سَهْلِ بْنِ حُنَيفٍ الا نصاري ، وَ هُوَ عامِلُهُ، عَلَى الْمَدينَةِ فِي مَعْنى قَوْمٍ مِنْاءَهْلِها لَحِقوا بِمُعاويَةَ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به سهل بن حنيف انصارى كه از سوى آن حضرت حاكم مدينه بود. دراين باب كه شمارى ازكسانى كه نزد او بودند به معاويه پيوستند: نامه شماره : 71 و من كتاب له ع إ لَى الْمُنْذِرِ بْنِ الْجارُودِ الْعَبْدي ، وَ قَدْ كانَ اسْتَعْمَلَهُ عَلى بَعْضِ النَّواحِىفَخانَ الامانَةَ فِى بَعْضِ ما وَلاهُ مِنْ اءَعْمالِهِ: از نامه آن حضرت (ع ) به منذر بن الجارود العبدى كه در پاره اى از آنچه او را بر آن ولايتداده بود، خيانت كرد: نامه شماره : 72 و من كتاب له ع إ لى عَبْدِ اللَه بْنِ الْعَبَاسِ، رَحِمَةُ اللَهُ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به عبد الله بن عباس : نامه شماره : 73 و من كتاب له ع إ لى مُعاوِيَةَ: نامه اى از آن حضرت (ع ) به معاويه : نامه شماره : 74 و من حلف له ع كَتَبَهُ بَيْنَ رَبِيعَةَ وَ الْيَمنِ، وَ نُقِلَ مِنْ خَطَّ هِشامِ بْنِ الْكَلْبِىٍَّّ: پيمان نامه اى از آن حضرت (ع ) ميان ربيعه و يمن . از روى خط هشام بن الكلبىنقل شده است : نامه شماره : 75 و من كتاب له ع إ لى مُعاوِيَةَ مِنَ الْمَدينَهِ فِي اءَوَّلِ ما بُويِعَ لَهُ بِالْخِلافَةِ، ذَكَرَهُ الْواقِدِىٍُّّ فِيكِتابِ الْجَمَلِ: نامه اى از آن حضرت (ع ) از مدينه ، در آغاز بيعت با او به خلافت به معاويه نوشته استواقدى آن را در كتاب الجمل آورده است : نامه شماره : 76 و من وصية له ع لَعَبْدِ اللَه بْنِ الْعَبَاسِ، عِنْدَ اسْتِخْلافِهِ إ يَاهُ عَلَى الْبَصرَةِ: وصيت آن حضرت (ع ) به ابن عباس ، هنگامى كه او را در بصره جانشين خود ساخت : نامه شماره : 77 و من وصية له ع لِعَبْدِ اللَه بْنِ الْعَباسِ لَمَا بَعَثَهُ لِلاْحْتِجاجَ عَلَى الْخَوارِج : از وصيت آن حضرت (ع ) به عبد الله بن عباس هنگامى كه او را براى گفتگو با خوارجفرستاد: نامه شماره : 78 و من كتاب له ع اءَجابَ بِهِ اءبَا مُوسَى الا شْعَرِىَّ عَنْ كِتابٍ كَتَبَه الَيْهِ مِنْ الْمَكانِ الَّذِى اُقْعِدُوافِيهِ لِلْحُكُومَةِ، وَ ذَكَرِ هذا الْكِتابِ سَعِيدُ بْنُ يَحْيَى الا مَوِىٍُّّ فِي كِتابِ الْمَغازِي : از نامه آن حضرت (ع ) به ابو موسى اشعرى در پاسخ امر حكمين . آن را سعيد بن يحيى الاموىدر كتاب المغازى نقل كرده است : نامه شماره : 79 و من كتاب كتبه ع لَمَّا اسْتُخِلفَ، إ لى اءُمَراءِ الا جْنادِ: نامه آن حضرت (ع ) به سرداران سپاه هنگامى كه به خلافت رسيد: